Highlights

Hij is zo langzamerhand dé publiekslieveling van de serie Grote Zangers: Florian Boesch. Hij komt hier met grote regelmaat, evenals Malcolm Martineau, een van de bekendste liedbegeleiders ter wereld. Boesch is liedzanger pur sang, niet een operazanger die lied ‘erbij’ doet. Zijn agenda is voor het lied gereserveerd. Met vandaag in het Muziekgebouw de mooiste liederen van Schumann en Brahms.

In Schumanns Dichterliebe klinkt de juichkreet van een dolverliefd man. Net gehuwd met Clara, uitte hij zijn onstuitbaar geluk in maar liefst 138 liederen. Voor Dichterliebe selecteerde hij daaruit de zestien mooiste. Hoor toch hoe teer alleen al dat lied Im wunderschönen Monat Mai is. Brahms had minder geluk in de liefde en uitte vooral zijn melancholische gevoelens in zijn liederen.

Classical Album of the Week: 'This is as fine a recorded performance of Dichterliebe as any released in recent years.' ★★★★ – The Guardian

NB: Dit programma is gewijzigd t.o.v. de eerdere aankondiging. Kaartkopers ontvangen bericht.

Programmaboekje

Hij is een van de jongste exponenten van de roemruchte Russische pianoschool: Alexander Malofeev, geboren in 2001. Niet alleen is Malofeev een technisch begaafd pianist, vooral is hij een musicus die een diepzinnige zeggingskracht in zijn spel weet te leggen. In dit recital speelt hij fantasievolle romantische stukken van zijn landgenoten Sergej Rachmaninov en Aleksandr Skrjabin, naast werk van Franz Schubert en Frédéric Chopin.

Malofeev, die zich publiekelijk uitspreekt tegen de Russische invasie van Oekraïne, won in 2014 als dertienjarige het Internationale Tsjaikovski-concours voor jonge musici, gehouden in het conservatorium van Moskou. Op die plek componeerde Skrjabin in 1900 zijn Fantaisie op. 28, een onstuimig en bewogen werk dat al duidelijk in de richting van zijn late stijl wijst. Schuberts Drei Klavierstücke zijn in vergelijking een toonbeeld van evenwichtigheid. Chopin schreef de Grande polonaise brillante voor orkest en piano en voegde later een dromerig Andante spianato aan het begin toe. 

Programmaboekje

Geroemd performer Olga Pashchenko speelt een door Jed Wentz gecompileerde pianoscore, zoals ze eerder deed bij Der Golem, Herr Tartüff en Nosferatu. Met muziek die populair was toen de film een eeuw geleden uitkwam, begeleidt zij deze parel van regisseur F.W. Murnau. Der letzte Mann is een film waarmee hij uit een klein verhaal grote cinema tovert, dankzij innovatief camerawerk dat een blijvend stempel zou drukken op de filmkunst. 

In zijn lange, met tressen bestikte uniformjas verwelkomt de portier (Emil Jannings) van een groot hotel de chique gasten. Als hij na jarenlange trouwe dienst – en vlak voor de bruiloft van zijn dochter – tot toiletbediende wordt gedegradeerd, durft hij het niemand te vertellen. De vrij bewegende camera, die vaak het gezichtspunt van de portier aanneemt, dompelt het publiek onder in een persoonlijke tragedie.  

i.s.m.

Film uit het archief van de Friedrich Wilhelm Murnau Stiftung (www.murnau-stiftung.de) in Wiesbaden.

Zangeres Somi wordt alom bewonderd om haar soepele stem, waarmee ze ‘zowel serieus als verleidelijk’ kan klinken, volgens The New York Times. Ze werd geboren in Amerika, maar ontwikkelde een sterke band met de geboortegrond van haar ouders, die uit Rwanda en Oeganda komen. Haar achtergrond in de jazz mengt ze met haar liefde voor de muziek van het Afrikaanse continent.

Naast haar muziekopleiding volgde Somi Kakoma onder meer Afrikaanse studies aan de universiteit. De beroemde Zuid-Afrikaanse trompettist Hugh Masekela werd haar muzikale mentor. Als Somi bracht ze diverse albums uit, recent nog Zenzile, een ode aan de legendarische zangeres Miriam Makeba. Hierop werkt ze samen met uitmuntende jazzmusici uit New York en supersterren als Angelique Kidjo en Gregory Porter.

i.s.m

Wat verbindt Mahler met The Beach Boys? Hedendaags ensemble Stargaze en de Amerikaanse band Dirty Projectors beantwoorden die vraag met Song of the Earth. Deze caleidoscopische songcyclus reflecteert op de cyclische aard van leven en dood. Componist en Dirty Projectors-leider David Longstreth haalde hiervoor inspiratie uit Mahlers klassieke Das Lied von der Erde en Brian Wilsons ingenieuze Beach Boys-popliedjes.

Met hun kleurrijke, uitdagende gitaarwerk en gelaagde vocale harmonieën staan Dirty Projectors al twintig jaar op de radar bij fans van eigenzinnige indierock. Ze werkten samen met sterren als Solange, Björk en David Byrne. Nu bundelen ze de krachten met Stargaze, dat het Muziekgebouw eerder verraste met vooruitstrevende samenwerkingsprojecten met onder anderen Terry Riley, Mica Levi en Lee Ranaldo.

Dit is een productie van het Muziekgebouw Productiehuis

Met De Staat (1976) schreef Louis Andriessen muziek voor de eeuwigheid. Deze hoogstpersoonlijke mix van Stravinsky, Amerikaanse minimal, Europese avant-garde en jazz veroorzaakte een schokgolf in de internationale muziekwereld. Asko|Schönberg koppelt dit politiek geladen werk aan een gloednieuw werk van Oscar Bettison. Bettison studeerde bij Andriessen en is dit seizoen composer in residence bij Asko|Schönberg. 

Andriessen liet zich bij het componeren van De Staat inspireren door minimal music, maar paste het minimalisme op volstrekt eigen wijze toe. Bettison schrijft zijn stuk voor dezelfde bezetting als De Staat. Hij ziet zijn werk als een ‘nachtelijke wonderkamer’. Een groep van piano's, harpen en gitaren vormt de kern midden op het podium, terwijl sommige musici van positie veranderen. De zangers sporen de koperblazers aan en roepen de nacht aan.

18.00 uur / Contextprogramma / 17 nieuwe reflecties op De Staat 

Louis Andriessen componeerde De Staat tussen 1972 en 1976, met het idee om bij te dragen aan het debat over relatie van muziek en politiek. Anno 2024 leven we in een totaal andere - politieke en muzikale - wereld dan 48 jaar geleden toen De Staat voor het eerst werd uitgevoerd. In een poging om opnieuw bij te dragen aan het debat over relatie van muziek en politiek en De Staat in 2024 te plaatsen hebben Asko|Schönberg, Ensemble Klang, Gaudeamus, Musica Strasbourg en Muziekgebouw aan 't IJ ieder aan drie tot vijf componisten gevraagd om een reflectie te maken op De Staat. Een vrije opdracht, alles mag! Van volledig conceptueel, onuitvoerbaar idee of een volledig nieuwe partituur. Enige beperking is dat de uiteindelijke reflectie één pagina past. 
 
Zeventien componisten namen de opdracht aan. Sommigen kenden Louis Andriessen goed, hebben bij hem gestudeerd, anderen kijken vanuit een andere invalshoek naar De Staat. 
 
Voorafgaand, na afloop én tijdens uitvoering van Andriessen’s De Staat zijn de reflecties te zien en te horen op verschillende plekken in het gebouw. Sommige reflecties worden alleen op papier getoond, anderen worden op onverwachte momenten uitgevoerd in verschillende hoeken van de concertzaal.

Dit concert wordt live uitgezonden door de NTR op NPO Klassiek

Programmaboekje