Het visioen van Berlage

Berlage Saxophone Quartet en cabaretier Vincent Bijlo gaan op zoek naar de betekenis van kunst en muziek voor de samenleving. Zij laten zich inspireren door het ontwerp van architect H.P. Berlage Het Pantheon der Menschheid uit 1915. Berlage presenteerde dit utopisch vredesmonument met anti-oorlogsgedichten van Henriëtte Roland Holst. Bijlo, kleinzoon van de architect, draagt hieruit voor, terwijl het kwartet verbindende muziek speelt, uitwaaierend van Johann Sebastian Bachs Goldbergvariaties tot Joey Roukens.

Als een Gesamtkunstwerk verrijst uit muziek en tekst alsnog Berlages nooit gebouwde Pantheon. Berlage geloofde dat kunst dienstbaar moest zijn aan de maatschappij en zich moest richten op menselijke echtheid. Deze echtheid is ook de sleutel tot het succes van jonge Nederlandse componisten als Joey Roukens, die zich meer door de menselijke maat laat leiden dan door het muzikaal abstracte experiment. Muziek die emotioneert en tot nadenken stemt.