The Bacchae

Regisseur Elli Papakonstantinou maakt een muzikale queer-versie van Euripides' De Bacchanten, waarin iedere vorm van verlangen door de god Dionysus wordt aangemoedigd. De muziek is geschreven door de charismatische, androgyne performer Ariah Lester.

Het stuk begint in een futuristische, politiek correcte wereld met verstikkende genderlabels onder het mom van vrijheid van meningsuiting. Een meteoriet genaamd Dionysus zal naar verwachting op de aarde botsen en deze vernietigen, maar wanneer Dionysus aankomt, roept hij in plaats daarvan op tot de vervulling van ieders diepste verlangens... Om dit te bereiken, moeten wel eerst mogelijkheden worden verkend en angsten overwonnen.

Het begrip queer is voor de makers van The Bacchae meer dan een reeks persoonlijke voorkeuren. Het is een mogelijkheid om op een geheel nieuwe, open manier naar de wereld te kijken. Papakonstantinou duikt in de beroemde Griekse tragedie over Dionysos (god van wijn en plezier) en gebruikt die om over vele grenzen heen te gaan. Door samen te werken met (opera)zangers, onder wie componist en performer Ariah Lester, en choreografen Cristophe Beranger en Jonathan Pranlas Descours loopt teksttheater organisch over in muziektheater, opera en dans.

Een interactief geluidsontwerp: een seismograaf op het toneel registreert de trillingen van de aarde en de dansers en verandert zo de toneelvloer in een muziekinstrument: het is de polsslag van de kosmos.

‘Als regisseur volg ik de golven van tekst, livemuziek, videokunst en dans op zoek naar een nieuwe uitvoerende taal. Dit stuk ligt op het kruispunt van deze stromen: queer is een nieuwe esthetiek. Het is een popstuk met klassieke opera-uitbarstingen, een dansstuk met vastigheid in het hart, een filmisch concert: het is een Griekse tragedie in de metaverse.’

— Elli Papakonstantinou


/////  English  /////

Director Elli Papakonstantinou has made a musical queer version of Euripides’ The Bacchae in which all forms of desire are encouraged by the god Dionysus. The music was written by the charismatic androgynous performer Ariah Lester.

The piece begins in a futuristic, politically correct world with suffocating gender labels under the banner of freedom of expression. A meteor called Dionysus is expected to collide with and destroy the earth, but when Dionysus arrives, he instead calls for the fulfilment of everyone’s deepest desires... To achieve this, possibilities will be explored and fears overcome.

For the makers of The Bacchae, the idea of queer is more than a set of personal preferences. It is an opportunity for looking at the world in an entirely new, open way. Papakonstantinou delves into the famous Greek tragedy about Dionysus (god of wine and pleasure) and uses it to cross all kinds of borders. Text-based theatre segues into musical theatre, opera and dance as a result of her working with (opera) singers, including composer and performer Ariah Lester, and choreographers Cristophe Beranger and Jonathan Pranlas Descours.

An interactive sound design: a seismograph on stage registers the earth’s and dancers’ vibrations and transforms the stage into a musical instrument: it is the pulse of the cosmos.

‘As a director, I follow the flows of text, live music, video art and dance in search of a new performative language. This piece lies at the intersection of these flows: queer is a new aesthetic. This is a pop piece with classical operatic bursts, a dance piece with steadiness in its heart, a cinematic concert: it is a Greek tragedy in the metaverse.’

— Elli Papakonstantinou