Rhapsody in red-white-blue

Als een donderslag bij heldere hemel kwam Gershwins Rhapsody in Blue voor piano en jazzband bijna een eeuw geleden de Europese muziekcultuur binnen. En tot op de dag van vandaag galmt het werk na. Wie eenmaal de doordringende klarinetsolo heeft gehoord waar dit populaire pianoconcert mee begint, vergeet het nooit meer. Honderd jaar later gaan we op zoek naar de Nederlandse Gershwin van nu.

‘Gershwins verhaal is er eentje van lef en laten zien dat je ergens echt in gelooft,’ vertelt Michael Gieler, artistiek leider Music Stages. ‘De perfecte inspiratiebron voor jonge mensen.’ Rhapsody in red-white-blue is een van de projecten van de Muzikale Goudmijn, Gielers traject Zuidoost dat helpt jongeren uit dat stadsdeel zich muzikaal te ontwikkelen. Vier deelnemers, Amra Mujkic, Emmanuel Boateng en Isaiah Alexis, kregen de opdracht een kamermuziekstuk te componeren geïnspireerd op het werk van Gershwin. Het werd een cross-overprogramma op de grenslijn tussen klassiek en jazz, uitgevoerd door het Alma Quartet en pianist Rembrandt Frerichs.

Emmanuel Boateng (21): ‘Gershwin kende ik al, ik luister veel naar oude jazz. Maar ik heb veel moeten leren. Jazz en R&B draaien om herhaling, bij klassiek is niks hetzelfde. Je schrijft eigenlijk een verhaal. Eerder dacht ik dat klassiek ouderwets was, maar dat is nu wel anders. Het is superleerzaam geweest en heel erg leuk. Nu hoop ik op een carrière in de muziek. Mijn eerste nummer staat al op Spotify. En ik wil nog veel meer leren van professionele musici.’