Raoul Steffani is de kersverse winnaar van de Nederlandse Muziekprijs. De prestigieuze prijs is de hoogste onderscheiding die het Fonds Podiumkunsten, namens het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, toekent aan musicus werkzaam in de klassieke muziek. Op deze avond presenteert Steffani met Asko|Schönberg een programma waarin hij uiteenlopende facetten van zijn stem laat horen. Na afloop ontvangt Steffani de prijs uit handen van staatssecretaris voor Cultuur en Media Gunay Uslu.
De commissie zegt over de bariton: ‘Raoul Steffani zingt niet enkel, maar hij spreekt en communiceert via de muziek met zijn publiek. Dictie, verstaanbaarheid, taalgevoel, en vooral een zeer eigen en persoonlijke klanksignatuur karakteriseren zijn optredens. Hij reikt zijn tekst zingend aan zijn publiek en trekt de zaal naar zich toe op een zeer expressieve en persoonlijke wijze’.
Steffani zocht de laatste jaren verdieping in de muziek uit de barok en het Weense fin de siècle. In de solocantate Ich habe genug van Bach staat het achttiende-eeuwse beeld van de dood als verlossing en het eeuwige leven centraal. In de liederen van Hans Pfitzner en Alma Mahler wisselen melancholie en extase elkaar af. Daarnaast diende Bach als inspiratiebron voor werken van Sofia Goebaidoelina en Anton Webern.
Dit concert wordt later uitgezonden door de NTR op NPO Klassiek
Programmaboekje